سپید رو

بالاترین قسمت گشمده فوریه 13, 2009

بالاترین فقط یک سایت نبود همه ما کسانی که با این سایت آشنا بودیم می دونیم که ورای یک سایت خبررسانی بود جایی که با جمع شدن ما دور هم شکل گرفت با همبستگی ما رشد کرد و با افکار ما یک جامعه ایجاد کرد از همه گونه افکار و تحصیلات , چامعه ی که به ظاهر یک جا جمع نشده بود هر عضو در کشوری زندگی می کرد ولی آن چنان با درایت بود که انگار همه یک جا هستیم به دور از فاصله ها به دور از جنیست و برتری . یک قانون مدنی که نوشته شده بود ولی خودمون مجری و خودمون قانونگذار آن بودیم بدون هیچ اجباری و چقدر به دل می نشیند آنچه که از دل برون آید و حال کمبود آن را حس میکنیم مثل قسمتی از زندگی روزمره قسمت گمشده امیدوارم که هر چه زودتر به خانه های ما برگردی

پس به کی میشه اعتماد کرد؟ سپتامبر 20, 2008

جند وقت پیش این اتفاق برام افتاده واقعا مونده بودم باید بنویسم یا نه؟
ولی امروز اتفاقی برام افتاد که احساس کردم باید بنویسم
حدود یک ماه پیش بود برای کاری سر ظهر از خونه اومدم بیرون خیلی هم عجله داشتم 
مشهدیا همه خیابان فلسطین و میشناسن به فلسطین که رسیدم یک ماشین سمند ابی
 نیروی راهنمایی رانندگی کنارم بود کلا من همیشه از این پلیسها یک واهمه ای دارم نگاهی
انداختم سریع رد کردم نمیدونم چی شد که این ماشین دقیقا شد هم مسیر من من هر جا که می رفتم
پشت سر من بود منم تقریبا متعجب از این ماجرا میخواستم با اجازتون نقض قانون کنم و در حین رانندگی
با موبایلم صجبت کنم کار واجبی هم بود
 ولی دریغا که جرات نداشتم از ترس جریمه ،خلاصه که مسیر طولانی به همین شکل گذشت تا رسیدم 
 به بزرگراه و خوب همه ماشینها تند می رفتن خوشیختانه یهو این ماشین سرعت گرفت باز زدن اون
 چراغهای الارم از کنار من رد شد و یک نگاه عمیقی کرد ،منم خیالم راحت شد از فرصت استفاده کردم
 سریع شماره مورد نظرمو گرفتم تا گفتم الو دیدم بله ماشین پلیس غزیز که به خیال خودم از دستش راحت شدم

 گوشه بزرگراه ایستاده و با اون تابلو ایستش به من ایست داد ولی من سرعت داشتم و رد کردم  جاتون خالی خیلی

ترسیدم یهو از تو آئینه دیدم بله باسرعت دنبالم میاد و میگ ماشین فلان بزن کنار منم که دیگه واقعا ترسیده بودم

 زدم کنار اونم اومد کنار پارک کرد و اومد جلو پرسید مدارک ماشین منم که حسابی هول شده بودم مدارک

 رو دادم ،بعدش بهم گفت ظاهرا خیلی هم عجله دارین گفتم نخیر!! نه زیاد
بعد گفت خانم این شماره موبایل منه بزن تو موبایلت بهم زنگ بزن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تقریبا شاخ دراورده بودم منم گفتم چشم!!!!!!!!!!!!
ودوباره تکرار کرد زنگ بزنی!!!
و دوباره با تعجب نگاه کردم و بازم گفتم چشم
و با خودم گفتم واقعا یک پلیس با ماشین ماموریت باید این همه مسافت رو میومد تا…
پس دیگه به کی میشه اعتماد کرد؟

پی نوشت: این داستان کاملا واقعی است و ذره ای بزرگنمایی نشده است

مهریه …(داستان واقعی) مِی 19, 2008

بار اولی بود که می دیدمش ،تا حالا حتما شده که با آدمی

بار  اول ملاقات کنید و طرف به راحتی شروع به درد دل

کنه بدون هیچ هراسی ،دقیقا همینطوری شد به طور اتفاقی

سر صحبت باهاش باز شد .دلش خیلی پر بود بهم گفت فکر

میکنی چند سالم باشه؟ گفتم 30 اینطورها ،گفت 28 سالمه .

قیافش افسرده بود ولی نه شکست خورده ولی ظاهرن از درون

شکسته بود خیلی سخت ….

ادامه داد، آره، ولی یک دختر 6 ساله دارم.

 باور نکردم گفتم اصلا امکان نداره

 گفت چرا، ولی فروختمش …

با تعجب پرسیدم فروختی؟!!!چرا؟

گفت بخاطر مهریه نداشتم که بدم موقع طلاق بخشیدم

به همسرم چون نداشتم 50 میلیون بدم

برای 6 سال پیش مبلغ زیادی بوده ناخودآگاه گفتم.

گفت آره ولی حتی نذاشت دخترم رو ببینم…

پرسیدم چرا؟

گفت معتقد بودن که اگه ببینم نمیتونم فراموش کنم

گفتم حالا فراموش کردی ؟گفت نه…

از همون سال به سختی کار میکنم که پولدار شم بتونم

دخترم رو دوباره بخرم …

احساس بدی داشت بهش حق دادم ولی نمیدونم حق رو باید

به کی داد به مادری که پول داشت و میتونست در رفاه

دخترش رو بزرگ کنه و یا به پدری که پول نداشت ولی حسرت

داشتن دخترش رو میخورد؟

واقعا دلمان به چی خوش باشد؟ مِی 6, 2008

این که هر روز یک خبر تکان دهنده میشنویم و اینقدر

این اخبار عجیب تکرار شده که همه ما به این شکهای

 الکتریکی عادت کردیم و دیگه هیچ عکس العملی نشون

 نمیدیم درست مثل یک مرده …   .

از گران شدن نفت که به خیال خودمان روزی سر سفرهایمان میاید…

ولی نه تنها رفاه را نیاورد و سر سفره ها دیده نشد بلکه کوپنی

 شدن بنزین و گرانی روز افزونی بود که به سمت ما هجوم آورد

، اول با شوخی و طنز از گران شدن گوجه فرنگی شروع شد البته

 خانه و زمین که بماند چون اینقدر خرید آن آرزوی محالی شده

 که زیاد فکرمان مشغول آن نیست.

آن هم دلیل دارد چون به شدت درگیر روزمرگی که دچارمان کردن

شدیم که بارها با دیدن این فجایع راحت ازکنارشان عبور میکنیم

 حالا هم که باید بشنویم همشهری عزیز شهردار پایتخت

باید به جای کمک به هزار بدبخت و بی سرپرست و بی خانمان

هموطنان خودمان ،دلسوز کشورهای دیگه باشه و شده کاسه

داغ تر از آش

حالا واقعا دلمان به چی خوش باشد؟